sábado, 19 de mayo de 2012

A aldea galega

No monasteiro de San Pedro de Rochas as tumbas do mosteiro, pertencen a época sueva, os suevos botaron en Galicia preto de 175 anos. Os suevos deixaron unha herdanza que para os galegos sempre tibo un valor moi importante, a parroquía.
Durante o reinado de Teodomiro no ano 572, aprobouse en Braga(Portugal) o parroquil suevo que dividiu Galicia en dioceses, equivalentes as seis episcopais de hoxe en día.
Sede do Caurel, é unha aldea que pola sua estructura cabe pensar que xa existira antes da idade media , durante siglos a aldea constítuiu o principal núcleo de poboación.
A aldea tivo existo fornte as supostas vantaxas da cidade porque estos emprazamentos ubicabanse en lugares onde era posible vivir do cultivo da terra e dos recursos do medio natural por iso aínda hoxe a aldea é a entidade de poboación maís común en Galicia.

Gallaecia Sueva

O pobo suevo atravesou o Rhin o redor do 406, aunque non esta del todo claro, pero fuese como fuese parece ser que asentanse  durante un periodo de tempo corto en zonas de galicia, por un pacto co emperador de Roma de Galicia, este acuerdo foi o chamado pactus foedus que consistia no acuerdo de perpetuidade no que os romanos comprometíanse a dar terras a os bárbaros a cambio de que estos unieran o exercito romano como tropas auxiliares. Os suevos a pesar de todo compartían terreo cos galorromanos e outras tribus barbaras que habían penetrado en Galicia nesa mesma época.

O aspecto que representaba Hispania con respecto a Galicia era increíble. Unha Hispania en época de colección, sin haber sufrido de primeira mano ningun enfrontamento político nin social, ofrecía a os invasores todas a suas riquezas a alcanze da manos. Sea como fose agora cando o pobo suevo se disgrega do tronco común dos pobos vándalos e alanos, do que estaba suxeito según fontes latinas, establecendose na Gallaecia romana, como pobo federado. Esto axudaría o establecemento dos lazos culturales, sociales e politicos cos nativos, sobre todo tra la caida do poder romano. Esto é de vital importancia xa que se vera como se produce tanto por parte dos suevos, como por parte das clases galaico romanas unha adaptación hacia estas novas realidades culturales, relixiosas, sociais e politicas que serán o xermen do reino suevo. Non obstante, creo eu que hay que facer un recalco primeriro en realidades anteriores a chegada dos barbaros a Gallaecia para poder entender o proceso de adaptación que se describe nesta entrada e así chegar a conclusión  de si houbo ou non unha ruptura co mundo romano ou si maís ben se deu pola mezcla e esta foi provocadora da aparición da nova realidade en todas as suas escalas sociales e culturales.

Curioseando un pouco maís nos suevos, podemos dicir que estes como todo pobo xermano, mantiña como base do seu estado a figura do monarca, hubo numerosos reis no imperio suevo, pero este tivo problemas cando se evolucionou dunha figura monarquica a unha maís dinastica.
Outro aspecto do que podemos falar é a relixión na Gallaecia sueva, e que nesa época hai unha gran variedade de cultos, moi dispersados e pouco definidos, pero a grandes rasgos podemos dividir a relixión dentro de 3 grandes grupos: paganismo prerromano, paganismo grecolatino e cristianismo.




Querido Lugo


Lugo a maís antiga capital de Galicia, debe a súa fundación a política expansiva llevada a cabo na época de Augusto co fin de anexionar o Imperio Romano o noroeste peninsular. Foi así como en nombre do citado emperador, Paulo Fabio Máximo funda "Lucus Augusti" sobre un campamento militar . A cidade sería capital do Convento Xurídico Lucense, no que se integraba Gallaecia o norte.

O topónimo Lucus, do que deriva o nome de Lugo actual, procede do mismo término latino, que significa bosque sagrado. Tamén é posible que tivese unha raíz anterior, co nome de deus celta "Lugh" que é deus da luz o que se alababa por esas terras en tempos prerromanos.
Unha noite de pascua sobre o 460 tivo lugar un sangrento episodio no que os suevos consiguen hacerse co poder da cidade, matando o seu gobernado. Baixo su dominio, a cidade xogou un importante papel como centro relixioso, sendo sede de célebres concilios. No ano 585 a dominación sueva deixaría paso a visigoda.

A comenzos do séxulo VIII a cidade foi afastada e tomada por tropas musulmanas encabezadas por Muza, aunque por pouco tempo ya que o monarca australiano Alfonso I a reconquista e encarga o obispo Odoario a sua repoblación. Nos siglos posteriores a axitación medieval continúa, a cidade sufrirá ataques árabes, intentos dependentistas frente a monarquía austriana. como o encabezado polo conde Oveco, así como loitas comunales contro o poder eclesiástico (revuelta de María Castaña)

A entrada a idade moderna baixo os reis catolicos ven acompañada de unaha época de calam, que por desgracia se rompera no século XIX cos ataques franceses da guerra de independencia e as guerras carlistas, sufriendo nesta época a maravillosa muralla de Lugo grandes danos.

Pero por sorte para os galegos e de máís visitantes de muralla de Lugo, segue sendo unha gran arquitectura, a cal podemos visitar, e segue a impresionar a calquera turista, e incluso me atrevería a dicir que por moito que a vexas, non te cansas, desta fermosa muralla, xa que quedan moi poucas en Galicia, e menos en bo estado, como esta esta de Lugo.



Santo Grial a galega

Con casi un milenio de antiguedade , o Santo Grial é o símbolo histórico que dende fais mais tempo ha representado o  país dos gallegos como institución política, o Grial como bandera e armas dos reis de Galicia do siglo XIII. Durante oito largos siglos a representación grafíca da bandeira e armas de Galicia foi evolucionando, do orixinal Grial cerrado pasouse a representación en forma aberta, o orixinnal campo azul da bandeira cambiouse por un rvermello para o uuso militar e en blanco para o uso naval , e o orixinal Grial no campo liso sen nengún añadido pasou a conter decoración diversa como uns anxos e algunhas cruces unhas seis ou 7 , pero por fin no ano 1972 a Real Academia Gaega estandarizou a representacion actual do santo grial de Galicia

Vamos a ver as diferentes representacións: No siglo XIII
De esta evolucionouse o santo grial cerrado: 
A continuación no século XV, aparece agora o santo grial cerrado nun relicario de ouro e terminado en cruz sobre un fondo de campo azul:
No século XVI, aparecen as cruzes no campo azul:
Tamén  fora de Galicia o santo Grial galego se conservaba representado no célebre arco do triunfo do emperador europeo Maximiliano I de Habsburgo, como vemos:
Coa chegada do século XVII se estandariza a decoración con seis cruzese con dous anxos:
E a finales de este seculo decidese aumentar unha cruz, quedando asi o santo grial rodeado de 7 cruzes.

No século XVIII, o santo Grial aparece sobre fondo vermello, como bandera militar:
 O fonde vermello foi porque os asuntos militares nesa época estaban asociados a ese color, polo que era tradición.

No mesmo século o santo Grial tamén se utliza para o bando naval, sobre campo blanco:
Tiña que ser con fondo azul, porque no mar outros colores podíanse confundir.

Xa no século XX,a matrícula da Comandancia Nvala da Coruña convertiuse na nova bandeira galega:
 Imaxen que represento o primeir estatuto de autonomía de Galicia no ano 1932.

E finalmente foi como se estandarizou a representación oficial actual do Santo Grial de Galicia, que é tal como a utilizamos hoxe:

A verdade que cando estiben buscando a información das bandeiras, sorprendime un montón, non sabia que a bandera tal e como a vemos hoxe que non parece cosa tan complicado, pasou por numerosos cambios ata chegar a bandeira que temos hoxe, co Santo Grial aberto, e sete cruces, sobre fondo azul e cerrado por un relicario de ouro terminando en cruz.
Por ultimo deixovos unha canción que fala sobre o Santo Grial, dun grupo que a min volveme tola!

Castro de Baroña

Os castros son mostras que deixaron os pobos romanos e perduraron ata a idade media era onde habitaba o pobo romano, a palabra castro proven do latín "castrum" que significase fortificación militar; e que o poboado tiña que estar protexido por medo a posibles ataques inimigos, polo que usaban esas fortificacións militares para protexerse, os romanos ocupaban por grupos estas poboacións dividiendose en todo o territorio , sería como hoxe en dia un estilo de ubanización, onde se situa un pequeno grupo da poboación, e onde estarían uns xuntos de outros, o que lles axudaría ante un posible ataque inimigo, xa saben con iso de cantos maís mellor, e para todo tipo de axuda. Hoxe para nós son unha mostra da pisada dos romanos na nosa querida terra e un gran privilexio , en Galicia temos unha gran cantidade de castros, un castro moi famoso e coñecido en Galicia é o castro de Baroña, situado en Porto do Son na provincia de a Coruña, este castro apotase en medio de un paisaxe impresionante, se atopa a carón do mar, polo que podemos difrutar dunha espectacular vista a mar, o castro e as rocas e a vexetación alí situada, por ultimo aquí vos deixo unhas fotografías, pero o que deverdade merece a pena, he ir a velo!

Tragedia de una noche de mayo



Para hablar de este hecho tenemos que remonatarnos a que en España en ese momento estaba al frente en la monarquía Carlos IV, rey de España, pero ha este no le interesaba para nada el gobierno,por lo que quienes relamente gobernaban el reino eran la mujer de Carlos IV y su supuesto amanta Godoy; Napóleon que en ese momento era emperador y consúl de la primera republica francesa, aprovecho la situación del mal reinado de  Carlos VI y propone al reinado español conquistar juntos Portugal, y despues reparitrselo entre ambas, Godoy aceptó esta propuesta, y permite a los franceses entrar en territorio español ,pero Napóleon, quien no tenía un pelo de tonto, tenía otras intenciones y era conquistar España y Portugal al mismo tiempo, y así situar a su hermano José Bonaparte, a el mando de estos dos reinados. Pero esto como os podeis imaginar desató un gran descontento en la sociedad española, y Fernando de Borbón junto a otras personalidades del gobierno se dieron cuenta enseguida de lo que pretendía Napóleon.

Las tropas de Napóleon entraron en España, y los españolitos no opusieron reisistencia, pero al dejar la libre entrada de los franceses a España, los españoles estan muy cabreados con Godoy, que fue sin duda alguna el que les metio en eso, y cuando se produce el Motín de Aranjuez, es decir los españoles se revelan a Carlos IV amenazandole conque destituya a Godoy, y este tiene que salir del país por miedo ha ser linchado, obligado por la situación que podemos decir causada por la falta de atención de su propio al rey, ya que si este hubiera estado un poco más pendiente de la corona, es decir su unica función, quizas no hubiera pasado lo que paso; el caso esque Carlos IV dimite y deja paso al reinado de Fernando VII, conviertiendose este en el nuevo monarca; pero Napóleon , que podemos ver nunca se cansaba de meter la pezuña, obliga a Fernando VII a volver a ceder la corona a Carlos IV, y así finalmente Napóleon no duda en traspasar la corona a su querido hermano José Bonaparte, siendo así el rey de España.

El 2 de mayo de 1808 el gobierno invasor decretó la salida de los dos ultimos miembros de la familia real, pero el pueblo madrileño se agrupo frente a el palacio real, para impedir el traslado de estos, con el grito de:  ¡Traición! ¡Nos han quitado a nuestro rey y quieren llevarse a todos los miembros de la familia real! ¡Muerte a los franceses! y es de esta forma como comenzara el famoso levantamiento. Comenzo una dura persecución a los sublevados por parte de las tropas franceses, por lo que los franceses anuncionaron que cualquier persona que llevara una navaja o similar, sería condenado a muerte sin juicio previo. Por lo que la noche del 2 de mayo se producen los fusilamientos por parte de los franceses contra los madrileños "sublevados".

Este suceso historico lo retrara Goya en una de sus grandes obras, a la que titula "Fusilamientos del 3 de mayo" donde por una parte se ven a los madrileños a punto de ser fusilados, Goya retrata de distintas formas a los personajes, con diferentes rostros, ya que quiere expresar las diferentes actitudes ante el miedo a la muerte, en la obra destacan por ejemplo un personaje que se esta tapando la cara, como que tiene demasiado miedo como para mirar, y el personaje principal de la obra, quien tiene el foco de luz de la obra, con una camisa blanca, y mirando directamente a las tropas francesas, lo que llama la atención del espectador, y a parte este tiene los brazos hacia arriba en cruz lo que nos recuerda un poco a la figura de jesucristo en la cruz, tras ser cruzificado; y en el otro bando de la obra estan las tropas francesas a punto de realizar los fusilamientos.
Aquí os dejo una fotografía de esta obra, que personalemnte me encanta.


martes, 20 de marzo de 2012

Barroco compostelán

 Barroco Compostelano, Galicia alcanza unha significativa importancia polas novas costrucións. o sigo XVIII: unha das maís explendorosas epocas para o arte de Galicia. Santiago, a arquitectura evoluciona librandose do superfluo, para centrar todo no xeometrico, no espacial.
Falemos agora das caracteristicas do barroco compostelan:
-Introducese o vacío activo, planos colocados en diferentes posicions que xeneran unha discontinuidad nas superficies e formas abertas; é dicir, efectos de profundidade que fai belas perspectivas.
 -O fundamental será a masa, o granito, dominado a esencia da arquitectura: barroco de placas
 -Para vigorizar a significación espiritual de Compostela, campaña de renovación arquitectonica e envelecemento da cidade.

A caracteristica fundamental do barroco compostelan é a utilización de motivos ornamentales a base de frutas e elementos vexetais, tomados da flora da cidade, de caracter realista.
Falando do barroco en Compostela, temos que nomear o seu principal impulsor, o canonigo da catedral D. José Vega e Verdugo, auténtico introductor do novo estilo en Compostela; estes introduciron o novo caracter realista do elemento barroco compostelan que falamos anteriormente.

Aquí deixovós unha foto da parte barroca da Catedral de Santiago:

 Onde podedes observar o elemento realista de temas vexetais mencionados antes.